فردا اگر زراه نمی آمد
من تاابد کنار تو می ماندم   
من تا ابد ترانه عشقم را   
در آفتاب عشق تو می خواندم   
در پشت شیشه های اتاق تو    
آنشب نگاه سرد سیاهی داشت    
دالان دیدگان تو در ظلمت   
گوئی به عمق روح تو راهی داشت   
رازی دروسینه من می سوخت   
می خواستم که با تو سخن گویم     
اما صدایم از گره کوته بود    
درسایه بوته هیچ نمی روید